Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Mroczkowie Gościnnym

Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Mroczkowie Gościnnym

26-300 Opoczno

Mroczków Gościnny 50

Tel: (44) 755-18-23

E-mail: zsmroczkow@opoczno.edu.pl

Nasz Patron

Życiorys

Musimy pokonać nasz lęk przed przyszłością. Ale nie możemy go do końca pokonać inaczej jak tylko razem.(...) Odpowiedzią na lęk, który kładzie się cieniem na ludzkiej egzystencji (...), jest wspólny trud budowania cywilizacji miłości, wzniesionej na fundamencie uniwersalnych wartości – pokoju, solidarności, sprawiedliwości i wolności.

 

Karol Wojtyła urodził się 18.V.1920 r. w Wadowicach jako drugi syn Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich. W wieku 9 lat stracił matkę, a trzy lata później starszego brata Edmunda. Karol był chłopcem bardzo utalentowanym i usportowionym. Bardzo ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze, w większości których  towarzyszył mu ojciec. W 1938 r. ukończył Państwowe Gimnazjum Męskie im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Nie miał żadnych problemów z nauką. Już w tym wieku, według jego katechetów, wyróżniała go także ogromna wiara. Był prezesem kółka ministranckiego
i występował w przedstawieniach teatralnych. Po zdaniu matury wyprowadził się z rodzinnego miasta. Bardzo wiele zawdzięczał temu miejscu, gdyż „w Wadowicach wszystko się zaczęło. I życie się zaczęło, i szkoła się zaczęła, i studia się zaczęły, i teatr się zaczął,i kapłaństwo się zaczęło”.
Karol zamieszkał z ojcem w Krakowie, gdzie w 1938 r. rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim.. Po wybuchu II wojny światowej pracował jako robotnik w zakładach chemicznych Solvay. W 1941 r. zmarł ojciec, a w 1942 r. Karol podjął studia teologiczne w konspiracyjnym Seminarium Duchownym. 1.XI. 1946 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk księcia kardynała Adama Sapiehy. Został wysłany na studia do Rzymu, gdzie uzyskał doktorat z teologii. Po powrocie do kraju pracował na parafii w Niegowici. W 1949 r. został przeniesiony do Krakowa, pełnił różne funkcje duszpasterskie i wykładał teologię. Ksiądz Karol prowadził duszpasterstwo młodzieży w nowoczesnym stylu, organizował wakacyjne wyjazdy. Wtedy młodzież nazywała go „Wujkiem”. W 1958 r. ks. K. Wojtyła został biskupem pomocniczym w Krakowie. Aktywnie uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II. W 1963 r. został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim, a w 1967 r. nominowany kardynałem.
W 1978 r. kard. K. Wojtyła wyjechał do Rzymu na konklawe i już nie wrócił. 16.X.1978 r. został wybrany na papieża i przyjął imię Jana Pawła II. Zamieszkał w Watykanie i został 264. papieżem w historii Kościoła. 13.05.1981 przeżył zamach na swoje życie. Pontyfikat Jana Pawła II jest jednym z najdłuższych i najbardziej owocnych w dziejach. Trwał 26 lat i 6 miesięcy. Jan Paweł II zmarł 2.04.2005r.
Jan Paweł II był kapłanem niezwykłym – pisał wiersze i dramaty, chodził po górach, prowadził teatr amatorski. Modlił się, wiosłował po mazurskich jeziorach.
Wzorem swego Mistrza z Nazaretu, Jan Paweł II okazywał szczególną miłość dzieciom. Zawsze je błogosławił, często się z nimi spotykał, udzielał sakramentów chrztu i Eucharystii. W 1994 r. na święta Bożego Narodzenia Ojciec Święty napisał „List do dzieci”. Stwierdził w tym dokumencie, że „dziecko jest radością nie tylko rodziców, ale także radością Kościoła i całego społeczeństwa.”. Podkreślił, że nie można przejść obojętnie wobec cierpienia wielu dzieci w różnych częściach świata. Ewangelia jest głęboko przeniknięta prawdą o dziecku, które było bardzo ważne w oczach Jezusa. Ojciec Święty nawiązał do sakramentów przyjmowanych najczęściej w okresie dzieciństwa. Pierwszą Komunię św. określił niezapomnianym spotkaniem z P. Jezusem. Zwrócił uwagę na ważność chrztu. Eucharystia była źródłem duchowej siły dla dzieci, znanych i nieznanych, które osiągnęły świętość. Papież apelował do dzieci o wspólną modlitwę o pokój, gdyż modlitwa dziecka ma ogromną siłę. W „Liście do dzieci” Jan Paweł II napisał, że człowiek chwali P. Boga przede wszystkim własnym życiem.
Jako pasterz całego Kościoła Jan Paweł II prowadził bardzo szeroką działalność. Odbył 104 podróże apostolskie, w tym 8 do Polski,  wydał 14 encyklik, wiele innych dokumentów, udzielał audiencji. Dokonał licznych beatyfikacji i kanonizacji. Napisał książki, które stały się bestsellerami. Nie czekał na wyciągnięte do zgody ręce, lecz sam je podawał, odwiedzając chrześcijańskie świątynie, synagogi, meczety. Z miłości do młodych zainicjował Światowe Dni Młodzieży, które gromadziły miliony uczestników z różnych części świata. Całym swoim życiem i nauczaniem budował „cywilizację miłości”. Pragniemy należeć do ludzi żyjących tak wspaniałym światem wartości, jak nasz Patron - być „Pokoleniem JP2”.


Twórczość

Poezja

Karol Wojtyła jako poeta był najpierw zafascynowany Biblią i renesansem, o czym świadczy młodzieńczy zbiór wierszy (wydany po latach) Renesansowy psałterz, nawiązujący do Jana Kochanowskiego. Potem przedmiotem trwałej fascynacji stał się romantyzm, zwłaszcza Juliusz Słowacki oraz Cyprian Kamil Norwid. Swoje wczesne utwory publikował od roku 1950 w prasie katolickiej pod pseudonimami literackimi Andrzej Jawień, AJ i Piotr Jasień, a po 1961 roku - Stanisław Andrzej Gruda. Był wieloletnim współpracownikiem "Tygodnika Powszechnego".

Wojtyła uprawiał lirykę refleksyjną, precyzyjną i powściągliwą stylistycznie, często wizyjną. Współtworzy ona polską poezję metafizyczną. Dwa nieduże poematy Pieśń o Bogu ukrytym oraz Pieśń o blasku wody skupiają się wokół doświadczeń wewnętrznych człowieka w jego obcowaniu z naturą, tajemnicą bytu, a w końcu z Bogiem. Utwór Myśl jest przestrzenią dziwną to niemal filozoficzna analiza ludzkich aktów poznawczych, w tym fenomenu intelektu jako daru (po latach temat powróci w encyklice Fides et ratio). Poemat Kamieniołom rozważa moc osoby ludzkiej, jej pracę, budowanie wspólnoty z naturą i ludźmi (temat niewątpliwie nawiązuje do Norwida, a później podejmie go książka Osoba i czyn). Rozwija te myśli obszerny, z pogranicza poezji i prozy poetyckiej, utwór Wigilia wielkanocna 1966, z mistycznym motywem rozmowy z Bogiem, z tematem cierpienia i natury, wreszcie z finalną wizją ziemi jako świętej więzi człowieka i przyrody, co jest obrzędem ukazującym światło Boga.

Działalność artystyczna (wcześniej aktorstwo, później twórczość literacka) zakończyła się z chwilą jego wyboru na papieża. Wyjątkiem jest jednak wydany 6 marca 2003 Tryptyk rzymski, który sygnował już jako Jan Paweł II, poemat przyjęty z entuzjazmem przez czytelników i krytykę.

W roku 1999 udziałem Jana Pawła II ukazała się płyta kompaktowa Abbà Pater, na której znalazły się fragmenty recytowane i śpiewane przez Jana Pawła II w muzycznym opracowaniu Leonarda de Amicis oraz Stefano Mainettiego. Ten projekt muzyczny powstał dla uczczenia oficjalnych obchodów 2000-lecia chrześcijaństwa oraz jubileuszu dwudziestolecia pontyfikatu Jana Pawła II. Jest on pierwszym w historii wydawnictwem muzycznym z udziałem papieża. Powstał przy udziale Radia Watykańskiego i pod patronatem nuncjatur apostolskich w kilku krajach. Utwór Pater Noster pochodzący z płyty, ukazał się również w wersji wideo.

Znakomite interpretacje poezji Wojtyły, nagrane też na płycie, dała aktorka Danuta Michałowska, zaprzyjaźniona z nim jeszcze w czasach Teatru Rapsodycznego.

Dramaturgia, teatr

Z teatrem Karol Wojtyła zetknął się już w gimnazjum w Wadowicach, gdzie brał udział jako aktor w przedstawieniach szkolnych. Swoje zainteresowania teatralne traktował bardzo poważnie, a na kształtowanie jego osobowości jako artysty miał największy wpływ jego mistrz, reżyser teatralny Mieczysław Kotlarczyk. Brał udział w stworzonym jesienią roku 1941 przez Kotlarczyka Teatrze Słowa (później nazywanym Teatrem Rapsodycznym). W 1942, ku rozczarowaniu Kotlarczyka, Wojtyła zrezygnował z dalszej pracy artystycznej i postanowił studiować teologię w tajnym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Krakowie, a potem na konspiracyjnym Wydziale Teologii Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Mimo że Karol Wojtyła w latach 40. wybrał drogę kapłaństwa, nie zerwał swoich związków z teatrem - był dramaturgiem i krytykiem teatralnym. Napisał kilka dramatów. Wczesne sztuki teatralne Wojtyły to Hiob (utwór osnuty wokół biblijnej Księgi Hioba) i Jeremiasz, także o tematyce biblijnej - oba z 1940. Uważa się, że jedna ze sztuk o tematyce starotestamentowej zaginęła w czasie wojny.

Sztuka Brat naszego Boga (powst. 1944-1950) została zainspirowana postacią żyjącego na przełomie XIX i XX wieku św. Adama Chmielowskiego, znanego jako Brat Albert. Chmielowski, malarz i teoretyk sztuki, stał się założycielem zgromadzenia albertynów, i zajmował się w Krakowie pomocą biednym, upośledzonym i chorym. Utwór Wojtyły przedstawia dylematy moralne artysty, który porzuca malarstwo, by służyć biednym. W roku 1989 Adam Chmielowski został przez Jana Pawła II kanonizowany.

Dojrzałość twórczą i, zdaniem badaczy, świetność warsztatu odsłaniają dwa późniejsze dramaty. Przed sklepem jubilera (powst. 1960) to najbardziej znana sztuka Wojtyły, wielokrotnie wystawiana w teatrze. Ma postać, jak podaje podtytuł, "medytacji o sakramencie małżeństwa", która "przechodzi chwilami w dramat". Tematem jest miłość między ludźmi: jako nadzieja lub rozczarowanie, jako uczucie i więź intymna, a w końcu jako uświęcający sakrament. Wymiaru symbolicznego nabiera postać jubilera: jest on jak ojcowski i miłujący Bóg. Miłość małżeńska okazuje się tak drogą do Stwórcy.

Ostatni dramat Wojtyły, Promieniowanie ojcostwa (powst. 1964), określony został w podtytule jako "misterium". Dotyczy podmiotowości ludzkiej, fenomenu miłości, także Boga - jako tajemnicy metafizycznej. Człowiek od samoświadomości przechodzi do czynu (Wojtyła później będzie analizował to w monografii filozoficznej Osoba i czyn), spełnia się poprzez miłość, czując się zarazem jak dziecko rozpozna istotę Boga jako miłującego Ojca ("Powraca się do ojca przez dziecko").

Styl Wojtyły-dramaturga krystalizuje się w stopniowym odchodzeniu od rozbudowanej fabuły w stronę dyskursywnego stawiania zagadnień. Jeszcze Brat naszego Boga bliski jest realizmu, ukazuje splot wydarzeń, śledzi przemiany wewnętrzne bohatera. W dramatach późnych, Przed sklepem jubilera i najbardziej radykalnym i nowatorskim (przez to prawie niewykonalnym teatralnie) Promieniowaniu ojcostwa, wydarzeń zewnętrznych jest niewiele, akcja sceniczna staje się skąpa. Mnożą się rozbudowane monologi, partie narracyjne, fragmenty zapisane jak esej (budowany jak proza poetycka). Właściwą bohaterką tych utworów staje się myśl. Tekst buduje skupioną wizję. Wojtyła wypracował swoistą "dramaturgię wnętrza" (jak to określił Bolesław Taborski), intelektualno-wizyjną. Jest to dramat metafizyczny, dla którego analogię (także inspirację) stanowią - równie trudne inscenizacyjnie - dramaty Norwida i późnego Słowackiego.

Książki, które wydał jako Karol Wojtyła

* Renesansowy psałterz - Kraków 1999; młodzieńczy zbiór wierszy, powst. przed II wojną światową
* Świętego Jana od Krzyża nauka o wierze (tytuł w innym przekładzie: Zagadnienie wiary w dziełach świętego Jana od Krzyża) - monografia na temat renesansowego mistyka hiszpańskiego; rozprawa doktorska, powst. 1948 na Uniwersytecie Angelicum w Rzymie, napisana po łacinie (tytuł: Questio de fide apud sanctum Ioannem a Cruce) o św. Janie od Krzyża, czytanym w oryginale, ogłoszona w czasopiśmie "Collectanea Theologica" r. XXI: 1950, a streszczenie polskie w "Ateneum Kapłańskim" 1950, z. 1; promocja doktorska w Polsce: 16 XII 1948 na Uniwersytecie Jagiellońskim; pełna wersja w przekładzie polskim (istnieją 2 tłumaczenia), jako książka: od 1991; liczne przekłady na obce języki nowożytne
* Wykłady lubelskie - Lublin, KUL, 1986; zapis wykładów z filozofii głoszonych na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w latach 1954-1956
* Elementarz etyczny - Kraków 1983; szkice zamieszczane pierwotnie w "Tygodniku Powszechnym' w roku 1957
* Ocena możliwości zbudowania etyki chrześcijańskiej przy założeniach systemu Maksa Schelera. Lublin, KUL, 1959 - książka habilitacyjna na temat Maxa Schelera, czytanego w oryginale niemieckim; habilitacja przyjęta 3 XII 1953 na Uniwersytecie Jagiellońskim, ostatnia przed likwidacją Wydziału Teologicznego UJ przez władze stalinowskie
* Miłość i odpowiedzialność - Lublin, KUL, 1960; monografia przedstawiająca analizę psychologiczną, filozoficzna i teologiczną zjawiska miłości; wielokrotnie wznawiana; liczne przekłady na języki obce
* Osoba i czyn - Kraków 1969; najważniejsza monografia filozoficzna; studium z zakresu antropologii chrześcijańskiej, inspirowane przez fenomenologię i tomizm; w duchu humanizmu budowana koncepcja osoby ludzkiej jako suwerennego podmiotu; wiele przekładów na języki obce
* U podstaw odnowy. Studium o realizacji Vaticanum II - Kraków 1972; pisana przez jednego z głównych jego uczestników monografia na temat II Soboru Watykańskiego i jego dorobku intelektualnego; po 16 X 1978 liczne przekłady na języki obce
* Znak, któremu sprzeciwiać się będą - Poznań, Pallottinum, 1976 (wersja ocenzurowana przez cenzurę prewencyjną PRL); edycja pełna: Znak sprzeciwu. Paryż, Editions du Dialogue, 1980; zapis rekolekcji głoszonych w Watykanie na prośbę papieża Pawła VI
* Poezje i dramaty - Kraków, Znak, 1979; całość dorobku artystycznego autora (prócz młodzieńczych psalmów oraz późnego Tryptyku rzymskiego); utwory poetyckie, m. in. poematy; Pieśń o Bogu ukrytym, Stanisław; dramaty, m. in.: Brat naszego Boga (o malarzu św. Adamie Chmielowskim, znanym jako Brat Albert), Przed sklepem jubilera, Promieniowanie ojcostwa; także esej O teatrze słowa (na temat Teatru Rapsodycznego Mieczysława Kotlarczyka); liczne wznowienia i przekłady na języki obce
* Aby Chrystus się nami posługiwał - Kraków, Znak, 1979; zbiór esejów z całego okresu prac twórczej sprzed pontyfikatu; m. in.: Apostoł (o Janie Tyranowskim), O humanizmie św. Jana od Krzyża, Personalizm tomistyczny (o św. Tomaszu z Akwinu; także przedruk cyklu szkiców Elementarz etyczny
* Zagadnienie podmiotu moralności - Lublin, KUL, 1991; zespół rozpraw z zakresu etyki; tu przedruk książki habilitacyjnej z 1959 roku

Książki, które wydał jako Jan Paweł II


* Mężczyzną i niewiastą stworzył ich. Odkupienie ciała a sakramentalność małżeństwa - Watykan 1986; pełna, książkowa (i opatrzona przypisami) wersja środowych wykładów do wiernych; wysnuta z Biblii, a nawiązująca do encykliki Pawła VI Humanae vitae, monografia na temat, jak to nazwał autor, "teologii ciała", także godności integralnie ujętej osoby ludzkiej
* Przekroczyć próg nadziei - Lublin, 1994 KUL
* Tryptyk rzymski (poemat) - Kraków 2003, Wydawnictwo Literackie
* Dar i Tajemnica 1996
* Wstańcie, chodźmy - Kraków 2004, Wydawnictwo św. Stanisława
* Pamięć i tożsamość - Kraków 2005, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak

Wydawnictwa muzyczne

* Abbà Pater - Sony Music Entertainment, 1999
* Wśród nocnej ciszy z albumu Wśród nocnej ciszy... - śpiew


Pielgrzymki

Nasz wielki rodak będący głową Kościoła rzymskokatolickiego oraz wielkim duchowym i politycznym przywódcą świata wprowadzał nas w trzecie tysiąclecie ery chrześcijaństwa. Warto zastanowić się, jak ten człowiek o szerokim uśmiechu, popadający w pełne zamyślenia milczenie, obdarzony niespożytymi siłami życiowymi, odnoszący się z niebywałą czułością do młodzieży, schorowany, a tak bardzo pełen ciepła i człowieczeństwa wywarł na naszym świecie niezatarte piętno?

Odpowiedzi szukać można wiele, jedną z nich jest zapewne fakt, iż papież końca XX wieku docierał do tysięcy, milionów wiernych ze słowem Bożym OSOBIŚCIE. Uważał się za papieża-pielgrzyma i chciał dotrzeć ze swym pocieszeniem, troską o sprawiedliwość, wolą niesienia pomocy duchowej do wszystkich ras, wyznań, wszędzie tam, gdzie go potrzebowano. Zmartwionych pocieszał, błądzącym pokazywał drogę, wątpiących wspierał radą. Jak obliczono, przemierzył już odległość od Ziemi do Księżyca i zbliżał się z powrotem do Ziemi.

Wielka prostota emanowała z Niego przy ołtarzu, zarówno w obecności dostojników państwowych, jak i wśród wiernych. Odbywał pielgrzymki o historycznym znaczeniu dla Kościoła, sprawował Eucharystię, głosił Ewangelię, utwierdzał w wierze. Każda podróż Jana Pawła II była autentyczną pielgrzymką do żyjącej świątyni Ludu Bożego.

Na przestrzeni 20 lat pontyfikatu odwiedził blisko 200 krajów na wszystkich kontynentach. Był m. in. w Austrii, Republice Federalnej Niemiec, Szwajcarii, Kenii, Zairze, Argentynie, Dominikanie, Kanadzie, Meksyku, Peru, USA, Urugwaju, Korei Południowej, Hiszpanii, na Wybrzeżu Kości Słoniowej, we Francji, Belgii, Irlandii, w Liechtensteinie, na Malcie, w Luksemburgu, Portugalii, San Marino, Filipinach, Gwinei Równikowej, Czechosłowacji, Malcie, w krajach Ameryki Południowej, w Wielkiej Brytanii, Holandii, Papui-Nowej Gwinei, na Wyspach Salomona, Fudżi, Nowej Zelandii, Trynidadzie, Tobago, Bahama, Saint Ludica, Turcji, Pakistanie, Japonii, Tajlandii, Maroku, Indiach, Bangladeszu, Singapurze, w krajach skandynawskich i wielu afrykańskich rejonach wśród rozmaitych plemion i szczepów.

Najbliższe jednak jego sercu zawsze były pielgrzymki do Polski, ojczystej krainy, której losy bardzo głęboko dotyczyły papieża i która również wiele mu zawdzięcza.

Ciekawostki

* Karol Wojtyła jeszcze jako biskup był jedną z osób rannych w katastrofie kolejowej koło Działdowa, która wydarzyła się 3 lipca 1967.
* Na wniosek niewidomych dzieci z Krakowa i z Lasek Jan Paweł II został 267. Kawalerem Orderu Uśmiechu, który w 1981 roku przyznała mu Międzynarodowa Kapituła Orderu Uśmiechu a wręczenie miało miejsce dopiero 28 marca 1984 roku w Watykanie.
* Jan Paweł II jest laureatem statuetki Dziecięcej Nagrody SERCA, którą odebrał we Wrocławiu 1.06.1997 roku od dzieci ze Stowarzyszenia Przyjaciół Dzieci Chorych "SERCE" ze Świdnicy.
* Janowi Pawłowi II, jako pierwszemu następcy św. Piotra było dane m.in.: zobaczenie domu apostoła w Kafarnaum, nawiedzenie odbudowanej bazyliki Cudu rozmnożenia chleba nad Jeziorem Genezaret w Tabdze oraz sprawowanie Eucharystii w jerozolimskim Wieczerniku - miejscu Ostatniej wieczerzy Chrystusa. Wydarzenia te miały miejsce podczas papieskiej pielgrzymki do Ziemi Świętej.
* Radni Miasta Rzym nadali głównej stacji kolejowej Stazione Termini w Rzymie imię Jana Pawła II - jest to pierwszy i jak dotąd jedyny obiekt użyteczności publicznej w Rzymie noszący imię cudzodziemca.

  • Witaj na stronie naszej szkoły.